Lilja ámóta vitlaus og Tryggvi

Er hagfræðin svo arfavitlaus fræðigrein að nám í henni jafngildi útþurrkun allrar heilbrigðrar skynsemi? Mér dettur þetta einna helst í hug við lestur greinar Lilju Mósesdóttur á Smugunni í dag. Hún virðist haldin svipaðri firringu og Tryggvi Þór Herbertsson, nema hvað hún talar um ákveðna krónutölu en ekki prósentur.

Lilja vill lækka öll húsnæðislán um 4 milljónir. Húsnæðislánið mitt færi þá niður í 8,5 milljónir og yrði 700 þúsundum lægra en þegar það var tekið fyrir rúmum 4 árum. Ég þarf ekki þessar 4 milljónir, en ég  þekki fólk sem þarf á einhverri niðurfellingu að halda.

Þetta kostar 300 milljarða, segir Lilja. Er það ekki eitthvað nálægt þremur fjórðu af öllum tekjum ríkisins í ár? En hvað kostar að hjálpa einfaldlega þeim sem eru hjálparþurfi? Að lækka lán illa settra fjölskyldna þannig að eiginfjárstaðan skríði upp fyrir núllið? Er það ekki einhver miklu lægri tala?

Þessa 300 milljarða ætlar Lilja að fjármagna með hækkun skatta á þá sem þola hærri skatta. Gott og vel. Ég vil líka hækka skatta á þá sem þola hærri skatta. En við þurfum að nota þá peninga sem þannig fást til að fylla í fjárlagagatið.

Ef við höfum á annað borð svigrúm til að hækka skatta um 300 milljarða, þá gætum við kannski bæði þurrkað út fjárlagahallann í heilu lagi og lækkað íbúðalán þeirra sem eru að kikna undan þeim.

Og þá erum við auðvitað í fínum málum.