Jón-Dan

Þetta er sennilega rétt hjá Sigurði á Vaðbrekku. Svo mikið er víst að allnokkur dæmi eru um að sveitarstjórnarkosningar hafi verið ógiltar og þá er alltaf kosið aftur.

Og reynist kæra Sigurðar standast, slær hún stjórnlagaráðið út af borðinu. Vonandi þýðir það þó aðeins frestun um eitt ár eða svo.

Og eftir allt sem á undan er gengið, gæti bara verið frekar hressandi að fá "löglega" kjörið stjórnlagaþing með umboð frá þjóðinni og réttindi til að vísa niðurstöðum sínum beint í þjóðaratkvæðagreiðslu.

	Formlega krafist nýrra kosninga
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Lög og réttlæti eru því miður tvö aðskilin hugtök og eiga stundum alls ekkert sameiginlegt. Það gildir hér. Frá sjónarmiði réttlætisins má kalla það skynsamlega hugmynd að setja einfaldlega lög um að öll gengislán skuli gerð upp með sama hætti. En Alþingi er hvorki heimilt að setja afturvirk lög né lög sem brjóta í bága við stjórnarskrá - í þessu tilviki eignarréttarákvæðið.

Landsbankinn gæti gefið út skaðleysisyfirlýsingu vegna þess að hann er í ríkiseigu og skaðinn lendir því á ríkinu hvort eð er. Arionbanki og Íslandsbanki eru í eigu erlendra kröfuhafa og það er barnaskapur að ímynda sér að kröfuhafarnir muni af góðmennsku sinni gefa eftir peninga sem þeir eiga lagalegan rétt til.

Með samþykkt þessa frumvarps leggur Alþingi gríðarlegar ábyrgðir á ríkissjóð, ábyrgðir sem óhjákvæmilega hljóta að falla á hann. Þótt ákveðnar gerðir gjaldeyrislána hafi verið dæmdar ólögmætar, er fullvíst að ýmis önnur gjaldeyrislán verða dæmd lögmæt. Mismunurinn verður sóttur í ríkissjóð með atbeina dómstóla.

Menn skyldu tala varlega um öðlunginn og mannréttindalögmanninn Ragnar Aðalsteinsson. Hann veit nokk hvað hann segir og ég giska á að tilgangur hans með "hótunum" um málssókn sé einmitt sá, að koma Árna Páli og þingmeirihlutanum í skilning um að þessi leið sé einfaldlega ekki fær.

Þessi leið er nefnilega ekki fær, því miður. Hitt er verra að hvorki er vitað hve mörgum hún hjálpar, né hversu marga tugi milljarða hún á eftir að kosta ríkissjóð.

Við verðum að sætta okkur við þá kaldranalegu staðreynd að þegar lögin og réttlætið greinir á, þá gilda lögin.

Og af því leiðir að þetta frumvarp er því miður beinlínis hættulegt.

	Bankar veita ekki skaðleysisyfirlýsingar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Allir vita að kosningarnar í Reykhólahreppi vor voru dæmdar af og þess vegna kosið aftur. Kosningaþátttaka þá og nú er ekki málið. % þá og % nú.

En breyttist eitthvað? Féll einhver út sem kosinn var í vor? Komst einhver inn sem ekki náði kosningu í vor? Það er spurningin.

En blaðamenn á Mogganum hafa of mikið að gera til að þefa uppi slík smáatriði - eða vita blaðamenn á Mogganum kannski ekkert í sinn haus?

Mér er satt að segja spurn.

	Ný hreppsnefnd í Reykhólahreppi
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hér er blásið í herlúðra. Morgunblaðið tekur sér nú stöðu í herbúðum andstæðinga ESB-aðildar og sömuleiðis sægreifamegin víglínunnar í baráttunni um kvótakerfið og einkaeignarrétt á óveiddum fiski í sjó. Undir stjórn Davíðs Oddssonar verður Morgunblaðinu óspart beitt á báðum þessum vígstöðvum.

Um leið eru náin tengsl Sjálfstæðisflokksins og Morgunblaðsins öllum ljós. Mogginn hefur undanfarin ár verið í einhvers konar feluleik, en varpar nú af sér hjúpnum og stígur fram sem það málgagn flokksins, sem hann hefur í rauninni alltaf verið. Það er út af fyrir sig gott að sá feluleikur skuli nú vera á enda.

Hitt er svo umhugsunarefni hvar raunveruleg völd í Sjálfstæðisflokknum liggja, eftir að Davíð Oddsson stígur á ný fram á blóðvöllinn. Verður það í raun hin opinbera forysta, með Bjarna Benediktsson í fararbroddi, sem markar stefnuna, eða verður Davíð kannski fljótlega orðinn eins konar yfirformaður í flokknum? 

Svo mikið er víst að óhætt er að óska kvótakóngum og ESB-andstæðingum til hamingju. Vígfimari baráttumaður og hvassari penni en Davíð Oddsson er vandfundinn.

	Davíð og Haraldur ritstjórar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Sitt sýnist hverjum um ummæli formanna Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Ýmist virðast menn álíta að ætlunin sé að „koma þeim skilaboðum til Breta og Hollendinga að við séum að reyna að snuða þá“ (Magnús Helgi Björgvinsson), eða þá að fjármálaráðherrann „virðist ekki gera neitt annað en að berja hausnum í steininn“ þegar hann telur fyrirvarana ekki jafngilda því Icesave-samningnum sé hafnað (Jóhann Elíasson).

Til er merkileg fræðigrein sem nefnd hefur verið „kremlólógía“ og felst í því að túlka ummæli stjórnmálamanna og ekki síður tilgang þeirra.

Ég tel rétt að túlka ummæli Sjálfstæðis- og Framsóknarmanna þannig að þau séu ætluð til heimabrúks. Báðir flokkar hafa einmitt haldið því fram að Bretar og Hollendingar hafi hlunnfarið okkur en ekki öfugt. Framsóknarmenn ganga svo langt að halda því fram að Íslendingar séu enn hlunnfarnir, þrátt fyrir fyrirvarana.

Tilgangur ummælanna er einfaldlega sá að slá sig til riddara. „Ríkisstjórnin ætlaði að láta hlunnfara Íslendinga en okkur tókst til allrar lukku að lagfæra stöðuna nokkuð.“ Það er nokkurn veginn þetta sem verið að koma á framfæri.

Og að því er varðar höfuð fjármálaráðherrans og steininn, held ég að við skulum bara bíða og sjá. Ég leyfi mér að efast um að viðbrögð Breta og Hollendinga verði mjög hörð. Ég færði nokkur rök fyrir þessari skoðun á heimasíðu minni (www.jondan.is)  í pistli í gær – „Bretar og Hollendingar í klípu“.

	Eiga að viðurkenna staðreyndir
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt